perfect timing

IITA~Cassava today

(Rationele logica is als lijm onder mijn voeten,
eenmaal in je schoenen geraak je er niet meer uit.
wat moet een mens dan doen?
beseffen dat blootsvoets lopen pijnlijk kan zijn of
handenstand een nieuwe kans geven?
Geen van beide, gewoon verder lopen
en wat minder logisch nadenken.
het is warm vandaag)

Die blog toch

Drukke weken. Eindproject in zicht en enkele last-minute veranderingen gemaakt.
Op de werkvloer verschrikkelijk veel miserie met Linux gehad. Ubuntu, zeer mooi concept, maar bij een probleem eist het toch een basis aan programmeer kennis van de gebruiker. En als je geen tijd hebt om het te leren, dan moet je wachten op hulp. Gelukkig is er de Sloveen Matija nog.
Informatie begint ondertussen vlotter te stromen. En ik ben blij dat mijn beleggingen weinig risicovol zijn. Nog drie weekjes te gaan en dan terug naar het belgenland, het zal raar doen, veel feest om de overgang te verzachten zal noodzaak zijn.

Adios amigo

Update om de lectoren tevreden te houden:
Taken deze week verschillen niet van vorige week:)
Ben mij wat verder aan het verdiepen in World Development Report, de open source software bevindt zich onder mijn knie. Verder is het gelukt informatie uit 3 andere stations te bekomen, Kenya, Ghana en Uganda. Wat goed nieuws is voor the bulletin.

Sunday I had to say goodbye to Robert McNamara, who went back home to Ireland. He had just finished his four months here at IITA working on the Research for Development approach. I promised myself not to make any more fun of Robert on this blog since he is a really sensitive guy, so I won't. Last week I ran with him around the fence circling the IITA campus. It was the longest run of my life, and I literally felt like dieing. But we did it anyway, and it felt f*cking good afterwards. The whole run is about 15km when you include the many hills we had to climb. Two days I had to recover from that run, but it was definetly worth it.

Now that Robert is gone, national replacement came in. It's a women called Buki who is NYC (National Youth Core), meaning that she has finished her studies, and now has to work for free for a duration of one year. That the way the cookie crumbles down here in Nigeria. Government demands one year without pay after educating you. I'll have to learn her what I do, so she'll be able to take over when I'm gone. So in a way, I guess that can be considered as a new task. In the next two weeks I'll really have to start creating output on my final project, which is hard cause there is still so much I want to learn about cassava in Nigeria. Like last Friday I spoke with Flannigan, a commercial farmer from Mozambique who started up a livestock farm in Nigeria. He contradicts almost everything I read about the whole cassava transformation, and considering he has been in the field dealing with this for a lifetime, I think he could add valuable information to my project. I really need to go and spend a weekend at his farm for an interview, but that is only possible after my deadline, so bit of a problem there. I'll have to ask Artevelde for an extension, hope it gets green light. He's also a big Texas Hold'em fan, so that would add some flavour to the visit.
Well, that's it for now, tomorrow I'll upload some pics and video, but the kbps rate today is just too slow, I would sit here for hours and hours...

The Wire

De voedselprijzen zijn gevoelig aan het stijgen over gans de wereld. Dat is één van de ankerpunten waar mijn dienst probeert persberichten aan te koppelen. Als de daling in koopkracht reeds in België voelbaar is, voedselprijzen stijgen door o.a. de schakel met biobrandstof, verhoogde energiefacturen, blablabla, wat betekent dit dan voor ontwikkelingslanden? Ik denk dat het iets is rond de 70% van de mensen die hier afhankelijk zijn van landbouw. Je mag dus gerust zeggen dat IITA's werk een reele impact heeft, en dan voornamelijk voor 'the little guy'. IITA probeert met zijn R4D model (Research for Development) een soort van circulaire strategie uit te voeren die wetenschappelijke innovatie dwingt de vinger aan de pols te houden. Zo probeert men een soort van feedbackcirkel tot stand te brengen tussen de wereld van de boer/consument, en de wereld van de wetenschapper. (Het is misschien wat te simplistisch uitgelegd, maar zo vat ik het toch momenteel. Schiet mij niet dood als ik er naast zit). Interessant om te bestuderen, ik snap er nog altijd maar een fractie van. Als ik dan de verschillende theorieën vergelijk met wat ik met mijn eigen ogen gezien heb langs de weg en hoor van mensen hier, dan wordt het pijnlijk duidelijk waarom het een theorie genoemd wordt. Ik denk dat veel mensen hier wel weten wat er moet gebeuren, maar om het gedaan te krijgen... Leukste accentje kwam van Jim Scott, computerspecialist die hier al 10jaar zit: "... beste oplossing: platbombarderen en opnieuw beginnen..."
IITA's werk is voor een groot deel afhankelijk van de vrijgevigheid van donoren, reden te meer om goede communicatie te voeren. Het is niet altijd even simpel. e.g. voor de interne communicatie alleen al, het contact tussen de verschillende stations (Ghana, Benin, Nigeria, Cameroon, DRC, Uganda, Tanzania, Mozambique en Malawi) loopt op zijn zachtst gezegd niet van een leien dakje. Dan heb ik het gewoon over een informatieflow bekomen uit deze stations. Eigenlijk zouden het kleine lettertjes in de jobomschrijving moeten zijn; contact houden met corporate communications (zou mijn job toch veel soepelder maken:). Mijn taken hier zijn ondertussen lichtjes uitgebreid: het uitbrengen van de weekly bulletin (gaande van in-house journalism tot open-source DTP (lang leve open-source-software!)) neemt het meeste van mijn tijd in beslag. Verder ben ik bezig met persberichten, onlangs wat vertaalwerk, en data-mining...
In de pauzes probeer ik het roken te vervangen door donuts en koffie, maar charlotte en mimie teisteren mijn rede.

Maar bon, no more talking shop, hier zijn wat sfeerfoto's van een weekenduitstapje naar buurland Benin (Cotonue). Tot de volgende keer...

to the point

No country has ever reduced poverty significantly without raising productivity and growth in agriculture. Agriculture is how the vast majority of Africans make their living. It is the sector most capable of growing the continent’s economy in the medium term. Research and innovation in agriculture are vital to achieving poverty reduction and sustainable growth in the twenty-first century.
(Rates of return of 40%– 80 % are typical for high-quality agricultural research. A ten-year evaluation of the Consultative Group on International Development research showed that for every $1 invested $9 were returned in benefits to poor communities)

36°C vandaag met een vochtigheidsgraad 90%...
Lang leve een frisse pint.

Gongo Aso

Ben in Lagos geweest dit weekend, gigantische stad, bruist van het leven, en zeer vuil.
Het verkeer is zot. Als je hier je rijbewijs moet afleggen... Heb er zo ene bezig gezien. Daar heb je gigantische ballen voor nodig (bij wijze van spreken). De claxon is hier zoals een richtingaanwijzer bij ons is. Voor de terugrit moesten we +- uurke op de bus wachten langs de kant van een hoofdweg, soort van ring. De brandende hitte was een lachertje ten opzichte van het oorverdovende lawaai. Na een uur wachten werden we natuurlijk dorstig, maar er was dus absoluut geen enkele manier om die straat over te steken, gevangen in een mierenspoor van half uitgeroeste vijfdehandsmodellen die met ware doodsverachting door elkaar razen. Napoleon zou zich omdraaien in zijn graf. Maar bon, twas leuk.
Dit weekend bezoekje aan Benin gepland, westelijke buur van Nigeria. Was vroeger Franse kolonie, dus ik hoop dat ze daar kennis hebben van brood bakken. Een deftige croissant zou er wel ingaan.

Hier nog fotooke van tripje door Ibadan, Quinten -als je dit ooit leest- je moet eens proberen te lezen wat er op de rug staat van de kerel achterop de motorfiets... zalig.

grtz

Typical tuesday

7u30 Alarm --> snooze
7u35 Snooze
7u40 Snooze
...
7u55 Getting up
8u10 Journey towards the office
8u17 Arrival
8u20 Work
10u30 Coffee break
10u55 Work
13u45 Lunch
14u45 Work
17u00 Back to the dormitories
17u30 Golf lesson (keep left arm stretched!)
19u00 Jogging
19u45 Shower
20u00 Dinner + Champions league + Darts/pool/beers...
23u00 Chilling out
01u00 Dozing off

ps. I like this one...

Cassava

Dag iedereen,

Cassava, ooit van gehoord? Nee, dacht ik wel. Toen ik het eerst hoorde viel ik ook uit de lucht. Korte geschetst: Het is een van de belangrijkste landbouwproducten hier in Nigeria, en voor gans centraal Afrika zelfs. Zeer goed bestand tegen langdurige droogte, kan verwerkt worden in veel productieprocessen, enz. "Der zit potentieel in".
Ik vertel dit omdat mijn eindproject rond Cassava draait; meer precies "De impact/het belang van lobbying in het ICP (Integrated Cassava Project)". Voila si, dat weet ge nu ook al weer.

Wat taken vorige week betreft, het waren vooral press releases, projecten zoeken die eindigen en dan vertalen maar. Tis serieus wat lezen, aangezien mijn wetenschappelijke achtergrond redelijk beperkt is. En schrijven over iets waar je nieuw in bent is riskant. Maar bon, mijn geheugen blijkt goed te werken, dus dat is al de helft van het werk. Alles passeert via Jeffrey, mijn directe baas, en die doet final editing + geeft me feedback.
Wat opmerkelijk is, is het verschil in werkmentaliteit. Nigerianen doen hun job, en daar houdt het ook op. Al die ambitieuze jongelingen bij ons zouden hier wel een wenkbrauw optrekken. Toegegeven, ik geef ze niet helemaal ongelijk.
De gasten hier in publishing zouden bvb. een paar lessen typografie van Mombaerts kunnen gebruiken. En als je de kranten hier ziet, dan snap je waar het vandaan komt. Een Nigeriaanse krant uitlezen vraagt veel moed, en vooral veel tijd. Leesvriendelijkheid moet hier als begrip nog zijn waarde bewijzen denk ik.

Wat hilarisch is hier zijn de "Nollywood" producties. 'Nigeriaans hollywood' produceert - naar mijn mening - buchtfilms, en toch kunnen ze verslavend zijn:) Het verhaal lijkt altijd hetzelfde te zijn, liefde, geld, jaloersheid, ...

But anyway, work last week was ok, it was my first whole week, and I survived it. The work actually is pretty interesting, the only thing bugging me was the Irish guy - McNamara - begging for chocolate, day in day out. Luckily he's settling down now... The ambiance is powered by music from the '80's, Jeffrey's the expert on this. Great stuff. I put in two pictures of them, so you kinda get an idea of who I'm working with. Picture of Jeff isn't that clear, but it's the only one I got so far...


Life here on campus is very easygoing. I went swimming yesterday during a tropical shower accompagnied by lots of lightning, quit nice.
Also, I met 2 teachers, a Kiwi named Rachel and a Canadian named Martha. Rachel provided me some alternate lyrics to the song "Everybody's free" that has been playing on this blog since the beginning. With those two I got to see a well-opening in a village just outside Ibadan. The well was situated at the local school and the place was crawling with kids. Very hard to imagine that they had to walk for about a mile if they wanted water before. Especially in this kind of weather. And I thought I knew hardship.
Also had my first trip into Ibadan. The city is huge and quit chaotic. Driving in Ibadan is very stressfull as proven by Rachel, when a guy on a motorbike smashed against the leftside of her car while she was making a U-turn. Luckily she handled it quit well, and we got away without any further problems. It was the guy's own damn fault anyway.

Do the hustle

Most of my colleagues here at IITA regretfully don’t master the ability for reading Dutch. Therefore as of this moment, I will try and keep them in mind when posting new messages. Most of it will still be written in Dutch, but accompanied by an English message (which will be coloured red). This way a message will also get through to the national and international staff around here, in the assumption anyone has any interest in what I am babbling about of course;)

Coming soon: some news on my co-workers. What happens if you put a Filipino, an Irish man and a Belgian in a corporate communications office?

Crazy lizards...

Beste mensen,

Tweede week zit er bijna op, en het begint interessant te worden.
Ik heb (eindelijk) een onderwerp gevonden waarrond ik mijn eindproject wil maken, wat op zich al een mirakel is.
Als eeuwige twijfelaar is het zeer moeilijk beperkingen op te leggen, als je dan nog eens zelf een eindproject zeer concreet moet afbakenen... pffff... pijnlijke zaak. Maar bon, ik heb toch iets kunnen vinden waar ik onderzoek naar wil doen (cfr. The Fast Show: 'Great...').
Van zodra ik goedkeuring krijg post ik hier de titel.
Wat werk betreft weinig te melden, het waren dan ook vooral vakantiedagen die gepasseerd zijn. Voorlopig ben ik hier bezig met in-house journalism, as mentioned before...



Intermezzo: Het krioelt hier van de 'Lizards', de mannekes hebben een fel-oranje kop op een zwart lijf, de vrouwtjes fel-groen op groen. Ze zijn ook razendsnel, ik heb al veel pogingen ondernomen om er eentje te vangen, allemaal tevergeefs...



Het mooie aan IITA vind ik de onderliggende gedachte die hier heerst. Dit is geen commerciële organisatie, it's not your typical rat-race. Zeer verfrissend als je uit ons Belgenlandje komt aangespoeld...
Het enige wat mij wat tegenvalt hier is het gebrek aan vrijheid. Ik zit hier op een gigantische luxe-campus, maar je gaat hier niet zomaar buiten. We zijn hier dus redelijk goed afgeschermd van de realiteit. Ik heb zo'n beetje het gevoel dat ik in de serie 'Lost' ben terecht gekomen in het kamp van 'The Others'... Dat is zowat de beste beschrijving die ik voor jullie kan bedenken.

Deze link hier geeft een satellietfoto van de campus waar ik zit. Mijn appartement bevindt zich in de dormitories (zie link + foto onder). Je ziet ook een grote zwarte vlek, dat is groot meer grenzend aan het tropische regenwoud. De weg die door deze jungle loopt is dé ideale route om langs te gaan joggen, ronduit zalig (voor 7u tenminste, anders te warm...).



Bon, hopelijk zijn jullie wat bevredigd. Ik zal binnenkort proberen een link te leggen en foto's die de moeite zijn uploaden. Beelden zeggen tenslotte zoveel meer dan woorden...

JW

Eerste dagen

Dag iedereen,

Hier dus de blog over mijn stage in Nigeria, geniet ervan zou ik zeggen...

Mijn eerste week stage zit er al bijna op. Heb veel geluk gehad met het feit dat woensdag en vrijdag vakantiedagen zijn... Toch een redelijk grote aanpassing om van ons koude landje in de laffe hitte te gaan werken. Gelukkig heb ik al leren wandelen als een echte Nigeriaan, de volle 20cm per stap.

Kort relaas van de trip;
Mijn heenreis is zeer goed verlopen, vanaf landing in Lagos tot aankomst in Ibadan geen echte problemen tegengekomen. Wegens een 6uur vertraging in Heathrow (British Airways k** m*** ******) was de aankomst in Lagos wel pas om 01u00. Immigratie was te moe om moeilijk te doen, en IITA's manneke stond mij gelukkig plichtsgetrouw op te wachten, dus alles ging vlot.
Bagage nam wel zijn tijd, het duurde letterlijk uren. Daarbij in rekening genomen dat ik op z'n Belgisch gekleed was en het 32° was: zweten, zweten, zweten. Een zwetende tomaat tussen frisse negers. Mooi.





Na 3uur overnachting in het gasthuis in Lagos vertrok ik onder begeleiding van 2 ex-militairen richting Ibadan. Het werd een stille tocht, en ik was kapot van het gebrek aan slaap. Ben daar beginnen beginnen knikkebollen, zodanig erg dat één van die gasten bezorgd vroeg: "Sir, are you allright?"...
Wat ik dan toch in momenten van helderheid heb kunnen waarnemen langs de weg was redelijk hallucinant. Chaos. Meer kan ik er spijtig genoeg nog niet over vertellen.

Uiteindelijk dan aankomst in IITA HQ Ibadan, waar ik zeer goed onthaald werd.
Heb ook die eerste dag al mijn dichte collega's leren kennen en moet zeggen dat ze allemaal heel goed meevallen. Wat toch ook belangrijk is aangezien ik hier voor drie maanden met ze opgescheept zit:)

Mijn eerste dag was het een ganse dag handjes schudden en mensen leren kennen. Ze zitten hier met een personeelsbestand van meer dan 800 man, waaronder een dikke 50 internationaal is. Het complex is ook gigantisch groot (1000hectare). Heel wat om op te nemen dus.
Wat mijn taken betreffen moet ik mij eerst en vooral verdiepen in de materie waarmee men hier bezig is. Veel lezen dus.
Daarenboven belast met de 'Bulletin'. Soort van wekelijkse nieuwsbrief die mij dwingt tot het leren kennen van alle projecten die hier gaande zijn.
Verder nog gehoord dat ik me zal moeten bezig houden met press releases, nationaal en internationaal. Geen tijd voor verveling dus...

Ma bon, als je al tot hier gelezen hebt, proficiat. Zal nog iets sparen voor andere keer.

JW